هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های روان سنجی (روایی و پایایی) پرسش نامه تصویرسازی ورزشی در ورزشکاران تیم های ملی بود. بدین منظور، 355 ورزشکار مرد و زن از تیم های ملی، نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی را تکمیل نمودند، این پرسش نامه شامل: 30 سوال و پنج مولفه تصویرسازی اختصاصی انگیزشی، تصویرسازی تبحر عمومی انگیزشی، تصویرسازی انگیختگی عمومی انگیزشی، تصویرسازی اختصاصی شناختی و تصویرسازی عمومی شناختی می باشد. در این پژوهش جهت بررسی روایی سازه عاملی از تحلیل عاملی تاییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری استفاده شد، برای تعیین هم سانی درونی، ضریب آلفای کرونباخ به کار رفت، به منظور تعیین پایایی زمانی (با فاصله دو هفته) از ضریب هم بستگی درون طبقه ای بهره گرفته شد. نتایج نشان دهنده برازش مطلوب نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی در ورزشکاران تیم های ملی (شاخص های C.F.I=0.97، T.L.I=0.96، P.G.F.I=0.68 و P.N.F.I=0.72 و RMSEA=0.071) است. همچنین بر اساس نتایج، هم سانی درونی و پایایی زمانی از مقادیر قابل قبولی (0.79 تا 0.88) برخوردار می باشد، بنابراین، نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی از روایی و پایایی قابل قبولی در ورزشکاران تیم های ملی برخوردار بوده و ورزشکاران، مربیان و پژوهشگران می توانند از این پرسش نامه استفاده نمایند.

این پژوهش به منظور بررسی و آزمون ساختارهای موجود در نظریه بازگشتی انجام شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر، تاثیر تسلط فرا انگیزشی بر عملکرد حرکتی، انگیختگی، خوشایندی و بازگشت حالت های هدف محور و فعالیت محور در پرتاب کنندگان مبتدی دارت در شرایط تکلیف آسان و تکلیف مشکل است. برای دست یابی به هدف، پرسشنامه تسلط فعالیت محور بین 140 دانشجوی پسر توزیع شد و در نهایت، بر اساس نمره های به دست آمده در پرسشنامه، 32 نفر به صورت تصادفی در دو گروه 16 نفری هدف محور و فعالیت محور قرار گرفتند. هر تکلیف از سه بلوک هشت کوششی تشکیل شده بود و هر کوشش شامل چهار پرتاب بود. شرکت کنندگان در پیش آزمون و بعد از کوشش های 8، 16 و 24 مقیاس حالت هدف محوری و صفحه عاطفی را تکمیل کردند. داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، کوواریانس، t وابسته و آزمون تعقیبی LSD تحلیل شد. نتایج نشان داد بین شرکت کنندگان تسلط هدف محور و فعالیت محور در بازگشت به حالت های هدف محور و فعالیت محور (در تکلیف آسان p=0.002، در تکلیف مشکل p=0.001)، انگیختگی (در تکلیف مشکل p=0.006) و خوشایندی (در تکلیف آسان p=0.04، در تکلیف مشکل p=0.01) تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج این پژوهش تنها بخشی از اصول موجود در نظریه بازگشتی را تایید کرد.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه توانایی کنترل انگیختگی با دو روش تصویرسازی ذهنی و بازخورد زیستی در پسران و دختران ورزشکار بود. شرکت کنندگان در تحقیق 30 دانشجوی پسر و دختر ورزشکار دانشگاه تهران بودند که بر اساس نمره های کسب شده در پرسشنامه وضوح تصویرسازی حرکتی-2 به دو گروه همگن 15 نفری پسر و دختر تقسیم شدند. به شرکت کنندگان در سه نوبت آزمون، بازخورد زیستی شنیداری ارائه شد و نمره های آنها در سه شاخص انگیختگی ثبت شد. شرایط عادی بدون تصویرسازی برای آزمون اول اجرا شد. در آزمون دوم از شرکت کنندگان خواسته شد موقعیت خود را در شرایط مسابقه تصویرسازی ذهنی کنند، در آزمون نهایی باید با استفاده از روش های تنفس آرام و عمیق و همچنین بازخورد شنیداری سعی می کردند خود را به شرایط آرامش برسانند و انگیختگی خود را کاهش دهند. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و تی مستقل نشان داد که در نمره های هر سه شاخص ضربان قلب، دما و پاسخ گالوانیک در آزمون نهایی تفاوت معناداری بین نمره های میانگین دو گروه دختر و پسر ورزشکار وجود داشت (P£0.05). یافته ها نشان می دهد که پسران در مقایسه با دختران، از توانایی کنترل انگیختگی بیشتری برخوردارند.

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تصویرسازی شناختی و انگیزشی بر یادگیری مهارت های شوت و پاس فوتبال بود. روش شناسی: آزمودنی های این پژوهش را 48 دانشجوی پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران با دامنه ی سنی 30-19 تشکیل دادند که به صورت سازمان یافته در تمرینات فوتبال شرکت نداشتند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در شش گروه (تصویرسازی شناختی، تصویرسازی انگیزشی و گروه کنترل در دو مهارت شناختی پاس بغل پا و حرکتی شوت روی پا) تقسیم بندی شدند. پروتکل تحقیق شامل پیش آزمون، 15 جلسه تمرین (سه روز در هفته)، آزمون اکتساب بعد از آخرین جلسه تمرین و آزمون های یادداری و انتقال، 72 ساعت بعد از آزمون اکتساب بود. برای آنالیز داده ها، با توجه به اثرگذاری پیش آزمون در نمرات پس آزمون از آزمون آنالیز کوواریانس یک سویه برای اکتساب، یادداری و انتقال و در صورت معنی داری از آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در مهارت شوت روی پا، بین گروه تصویرسازی انگیزشی و شناختی تفاوت معنی داری مشاهده نشد، اما در مهارت پاس بغل پا، گروه تصویرسازی انگیزشی عملکرد بهتری نسبت به گروه های دیگر داشت.نتیجه گیری: با توجه به این نتایج به مربیان و ورزشکاران توصیه می شود در مهارت های با مؤلفه ی حرکتی از تصویرسازی شناختی و انگیزشی و در مهارت های با مؤلفه ی شناختی از تصویرسازی انگیزشی استفاده کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر انگیختگی با حضور مولفه های انگیزشی تماشاگر و موسیقی و مقایسه این مولفه ها بر اجرا و یادگیری مهارت مداوم دریبل بسکتبال بود. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن 21.8±2.23 سال، قد 163.4±6.19 سانتی متر، وزن 57.5±10.13 کیلوگرم، به صورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین در مرحله اکتساب شامل دریبل از بین موانع بسکتبال هریسون به مدت 6 هفته تمرین بود که هر هفته سه جلسه و هر جلسه 30 ثانیه با حضور مولفه های انگیزشی در گروه های مجزا برگزار شد. امتیاز آزمون دریبل بسکتبال در هر جلسه ثبت و سپس پس آزمون گرفته شد و در نهایت بعد از دو هفته بی تمرینی آزمون یادداری در شرایط یکسان و پس از 24 ساعت آزمون انتقال مشابه شرایط واقعی مسابقه و با حضور تمام مولفه ها (موسیقی و تماشاگر) به عمل آمد. از شاخص ضربان قلب استراحت جهت همسانی سطح پایه انگیختگی در آزمودنی ها استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک سویه، آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در هر سه گروه یادگیری مهارت در مرحله اکتساب پیشرفته داشته است. همچنین تفاوت معنی داری در امتیاز مهارت دریبل بسکتبال بین سه گروه در مرحله اکتساب مشاهده شد (P=0.0001) که این تفاوت به نفع گروه کنترل بود، یعنی گروه های انگیزشی تماشاگر و موسیقی عملکرد ضعیف تری در پس آزمون مرحله اکتساب نشان دادند. اما در آزمون یادداری و انتقال، نتایج به سود گروه موسیقی و تماشاگر بود. به این صورت که در آزمودن یادداری گروه تماشاگر بیشترین امتیاز را کسب کرد و در آزمون انتقال دو گروه موسیقی و تماشاگر امتیاز بیشتر و معناداری از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل به دست آوردند (P=0.0001).

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش خودگویی انگیزشی و مهارت های روانی تصویرسازی ذهنی در ارتقاء عملکرد ورزشی بازیکنان فوتبال انجام شد. 60 بازیکن پسر (20-28 سال) به روش نمونه گیری در دسترس از بین تیم های نیمه حرفه ای فوتبال استان تهران انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل (N1=N2=30) جایگزین شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. ابتدا عملکرد ورزشی، مهارت های تصویرسازی و خودگویی بازیکنان به ترتیب با استفاده ابزارهای فهرست وارسی رفتار، مهارت های روانی و مهارت خودگویی اندازه گیری شدند، سپس مهارت های تصویرسازی و خودگویی در 14 جلسه گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد و گروه کنترل فقط مهارت های فنی را تحت نظر مربی تمرین کردند. بعد از مداخلات، عملکرد ورزشی آزمودنی ها دوباره اندازه گیری شد. دو هفته بعد، به منظور تعیین ماندگاری مداخلات، عملکرد آزمودنی ها در مرحله پیگیری اندازه گیری و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و t استودنت تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش خودگویی انگیزشی و مهارت های تصویرسازی ذهنی می توانند عملکرد های «پاس دادن، حفظ و کنترل توپ و گرفتن توپ از حریف» را به طور معناداری افزایش دهند. همچنین نتایج نشان داد که اثر مداخلات در مرحله پیگیری ماندگار بوده است. نتایج شواهدی را پیشنهاد می کند که برنامه آماده سازی روانی مبتنی بر خودگویی انگیزشی و مهارت های تصویرسازی روش مناسبی برای ارتقاء سطح عملکرد بازیکنان فوتبال است. لذا به منظور بهبود سطح آمادگی روانی و عملکرد فرآیندی بازیکنان فوتبال، لازم است زمینه به کارگیری برنامه آماده سازی روانی بازیکنان فراهم شود.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر سه نوع تمرین بدنی، تصویرسازی شناختی همراه با تمرین بدنی، و تصویرسازی انگیزشی همراه با تمرین بدنی بر عملکرد، یادداری و انتقال مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. هفتاد و هشت دانشجوی دختر از دانشگاه علوم پزشکی که واحد تربیت بدنی را اخذ نموده بودند و سابقه شرکت در بسکتبال را نداشتند، بر اساس نتایج پرسشنامه های توانایی تصویرسازی حرکتی، توانایی تصویرسازی ورزشی، و نمرات پیش آزمون به روش انتساب تصادفی طبقه ای در سه گروه قرار گرفتند. گروه های تصویرسازی علاوه بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد بسکتبال، تصویرسازی را نیز تمرین کردند و همه گروه ها در پیش آزمون مهارت، هیجده جلسه تمرین، و آزمون های یادگیری شرکت کردند. تحلیل واریانس با سنجش های تکراری در جلسات اکتساب بین گروه ها تفاوتی را نشان نداد. اما تحلیل واریانس یک راهه در آزمون های یادگیری برتری گروه تصویرسازی شناختی را نشان داد. این یافته ها نشان داد که کارکرد شناختی تصویرسازی در مقایسه با کارکرد انگیزشی تصویرسازی باعث یادگیری بهینه تکلیف می شود.

نقش کلیدی عوامل انگیزشی در یادگیری زبان دوم/ خارجی دیر زمانی است که مشخص شده است و شناخت ویژگی-های انگیزشی زبان آموزان به منظور اتخاذ روش های آموزشی مناسب و تدوین منابع درسی کارامدتر بسیار حائز اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی عوامل انگیزشی برگرفته از نظریه ی نظام خود انگیزشی زبان دوم دورنیه و نظریه ی خودهای ممکن مارکوس و نوریوس، بین فارسی آموزان چینی و لبنانی است. بدین منظور دو گروه 33 نفری از فارسی آموزان مرکز آموزش زبان دانشگاه بین اللملی امام خمینی (ره) قزوین انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ای 36 سؤالی، مبتنی بر تحقیقات تاگوچی و همکاران (2009) و پاپی و تیموری (2012) و اعطار شرقی و اکبری (1398) است که با کمی تغییر برای زبان فارسی تدوین شده است. در نهایت 66 پرسشنامه با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش مؤید آن است که بین تمام متغیرهای انگیزشی، به جز متغیر اضطراب، تفاوت معنی داری بین زبان آموزان چینی و لبنانی وجود دارد و سطح انگیزشی فارسی آموزان چینی بالاتر است؛ اما در خصوص عامل اضطراب، تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده نمی شود. شاخص های بیشینه و کمینه در فارسی آموزان چینی به ترتیب به خودآرمانی زبان دوم و اضطراب مربوطند؛ درحالی که درخصوص زبان آموزان لبنانی بیشترین مقدار شاخص، به متغیرهای پیشگیری محور مربوط می شود و کمترین مقدار متعلق است به خودآرمانی زبان دومِ این زبان آموزان.